Aρχείο

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΓΕΡΟΝΤΙΑΣ ΡΕΘΥΜΝΟΥ: βαρύτατες κατηγορίες κατά Μελχισεδέκ

27 - Νοεμβρίου - 1874

Η Δημογεροντία Ρεθύμνου θορυβήθηκε με την πατριαρχική επιστολή του 1874, η οποία έπαιρνε σαφή θέση υπέρ του Μελχισεδέκ στη διαμάχη Δημογεροντίας Ρεθύμνου και Ηγουμένου Βωσάκου και Χαλέπας. Θεωρήθηκε ότι ο Πατριαρχικός Έξαρχος Επίσκοπος Κώου υπαγόρευσε στον Μελχισεδέκ την καταγγελία προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οι Δημογεροντίες της Κρήτης και οι κάτοικοι του νησιού, φοβήθηκαν μήπως δρομολογηθούν εξελίξεις για κατάργηση του "Διοργανισμού" και επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος, πράγμα που επιθυμούσαν πολλά μοναστήρια. Η Μονή Πρεβέλης, είχε πρόσφατα αμφισβητήσει και αυτή την υπαγωγή της στη Δημογεροντία Σφακίων. H περίπτωση της Πρέβελης, όμως, είχε περισσότερο τοπικιστικό χαρακτήρα. Υπήρχε μάλιστα και κοινωνική συναίνεση, δηλαδή οι κάτοικοι της επαρχίας Αγίου Βασίλειου, όπου υπάγεται η μονή, αντιδρούσαν στην υπαγωγή τους στη Δημογεροντία Σφακίων.
Οι Δημογεροντίες επωμίστηκαν ένα πολύ μεγάλο έργο και δεν υπήρχε η κατάλληλη υποδομή για τη διεκπεραίωση του. Oι περιπτώσεις κακοδιαχείρησης και εύνοιας δεν ήταν λίγες, αν και καταβάλλονταν τεράστιες προσπάθειες από τους επίσκοπους και τους δημογέροντες. Ταυτόχρονα πολλά μοναστήρια, αντιμετώπισαν εκείνη την περίοδο προβλήματα επιβίωσης. Έτσι προκλήθηκε δυσαρέσκεια εναντίον των Δημογεροντιών. Εκτός όλων αυτών εμφανίστηκε και υπερβολική γραφειοκρατία, ακόμα και για μικροέξοδα έπρεπε να υποβληθεί αίτηση προς τη Δημογεροντία για την έγκριση των δαπανών και τη χορήγηση του απαιτουμένου ποσού από τις Χριστιανικές Ορφανικές Τράπεζες.
H απάντηση της Δημογεροντίας Ρεθύμνης προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την υπόθεση Χαλέπας και Βωσάκου περιείχε βαρύτατες κατηγορίες για τον Μελχισεδέκ:

" Παναγιώτατε Δεσπότα!

Ο οσιότατος εν Ιερομονάχοις Κυρ Μελχισεδέκ, επιστάτης των ιερών Μονών Βώσακος και Χαλεπάς, επέδωκεν ημίν την υπ' αρ 6863 τ. ε. σεβασμίαν Πατριαρχικήν και Συνοδικήν επιστολήν, δι ης η Υμ. Παναγιότης, μετά της περί Αυτήν Αγίας και Ιεράς Συνόδου εκτιθείσα τα κατά της Δημογεροντίας ταύτης παράπονα των εν ταις Ιεραίς Μοναίς ασκουμένων πατέρων, περί της αθλίας καταστάσεως εις ην αύται διατελούσιν, και περί του οποίου η Οσιότης των διάγουσι τεταλαιπωρημένον και εξευτελιστικόν βίον, εκδηλοί ημίν ότι προς διαταγήν ταύτην, Συνοδική διαγνώσει, παρεχώρησαν το δικαίωμα τοις παραπονουμένοις πατράσι της υπ' αυτών κατευθείαν ενοικιάσεως των Μοναστηριακών κτημάτων, εντέλλεται και παραγγέλλει ημίν, ίνα παραδώσωμεν αυτοίς εξέλεγξιν τους άχρι τούδε της διαχειρίσεως ημών λογαριασμούς, και δίδει το δικαίωμα τοις παραπονουμένοις πατράσι, ίνα επί παρουσία του Θεοφιλεστάτου Αγίου Ρεθύμνης και ημών ενοικιάσωσι τα Μοναστηριακά κτήματα, διαχειρισθέντες δε ταύτα, το εισπραχθησόμενον ποσόν, διαθέσωσιν προς απόσβεσιν των χρεών, και προς άλλας των Μονών ανάγκας, εκ του προκύψαντος δε τυχόν περισσεύματος βοηθήσωσι και τοις ενταύθα Σχολείοις.

Κατά των ανυποστάτων ταύτων αιτιάσεων και εκ προθέσεως κα ταγγελιών των Οσιωτάτων πατέρων, ουδόλως προτιθέμεθα να μα κρηγορήσωμεν, το μεν διότι η μήτηρ ημών Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, προ ετών λαβούσα υπ' όψιν Αυτής την υπό πολλάς απόψεις οικτράν κατάστασιν της υλικής και ηθικής θέσεως των εν Κρήτη ιερών σκηνωμάτων, και των εν αυτοίς ασκουμένων πατέ ρων, αναγνωρίσασα ταύτην εις των προς Αυτήν υποβληθεισών εκτενών και εμβριθών εκθέσεων της Ιεράς της Νήσου Μητροπόλεως, και πατρικώς περί τούτων μεριμνώσα, έθετο φραγ μόν εις την τοιαύτην κατάστασιν, διά της του Μοναστηριακού Κανονισμσύ επικυρώσεως, ον φραγμόν αδιαλείπτως και παντοιο τρόπως μελετώσιν η Οσιότης των να διαρρήξωσιν. To δε, διότι η Υμετέρα Παναγιότης και η περί Αυτήν Αγία και Ιερά Σύνοδος μακράς έχει ήδη υπ' όψιν αυτής εκθέσεις της εντίμου συναδέλφου Δημογεροντίας Σφακίων αφ' ενός, και αφ' ετέρου των τριών Δημογεροντιών Σφακίων, Ηρακλείου και Ρεθύμνης από κοινού, δι ης παριστάται Αυτή ου μόνον η αληθής και πραγματική κατά στασις των Ιερών Μονών, και η τας εκ μέρους των Οσιωτάτων πατέρων αντενεργείας προκαλούσα αφορμή, αλλά και η κοινή ευχή και η διακαής επιθυμία του Χριστιανικού της Κρήτης λαού, όπως η διά του Κανονισμού καθιερωθείσα τάξις διατηρηθή, και διότι πλήρη έχομεν την πεποίθησιν, ότι η μήτηρ ημών Μεγάλη Εκκλησία, καταβλέπουσα το ανυπόστατον των παραπόνων των οσιωτάτων πατέρων, εν τη περιναίω Αυτής, θέλει έτι μάλλον υπο στηρίξει την τάξιν ταύτην ην διέταξεν κατόπιν βαθείας και εμβριθούς σκέψεως. Προβαίνομεν όμως μετά σεβασμού ίva αντι ,,,,κρούσωμεν τας διά της εκθέσεως του Οσιωτάτου επιστάτου των Ιερών Μονών Βώσακος και Χαλέπας υποβληθείσας προς την Υμ. Παναγιότητα καθ' ημών καταγγελίας.

Διά μακρών εκτραγωδώντες οι αναφερόμενοι την των Ιερών Μονών αθλίαν κατάστασιν, υποβάλλουσιν ότι το Μετόχιον Χαλέπας και Βώσακος επί τετραετίαν εξεμισθώθησαν τα μεν αντί γρ 40000, τα δε αντί 58000, ότι ου μόνον ουδεμίαν ελάβομεν πρό νοιαν περί της αποσβέσεως των Μοναστηριακών χρεών, συνιστα μένων των μεν εκ γρ 43000 - και ανερχομένου ήδη μετά των τόκων εις σχεδόν 60000, του δε εκ γρ 22000, ανερχομένου δε ήδη εις γρ 40000 αλλά και τ' άπερ παρά των εκμισθωτών λαμβάνομεν χρήμα τα, αγνοούσιν η Οσιότης των που δαπανώνται, διότι ουδέποτε εδείξαμεν αυτοίς λογαριασμόν. Μετά λύπης όθεν Παναγιώτατε βλέπομεν την Οσιότητά των, ου μόνον υποβάλλοντας τη Μητρί εκκλησία πράγματα, ουδέποτε χώραν λαβόντων, αλλά και άγνοιαν προσποιουμένους επί λογαριασμών ους ελαβον υπ' όψιν εξήλεγ ξαν και υπέγραψαν ιδιοχείρως. Προς αναίρεσιν όθεν τούτων, όσον αφορά μεν την επί του Βώσακος διαχείρισιν ημών, διαβιβάζομεν εσωκλείστως ώδε εν αντιγράφω, περί μεν της διαχειρίσεως ημών τον υπό στοιχείον A' λογαριασμόν, επί δε της διαχειρίσεως της Συνοδίας τον υπό στοιχείον Β', εξ ων τρανώτατα καταφαίνεται ότι, η Δημογεροντία μετά την σύνταξιν του Κανονισμού εισέπρα ξεν από εκμισθώσεις Μετοχίων από 1ης Νοεμβρίου 1870 μέχρι 1ης 7βρίου 1872, ήτοι εις διάστημα ολοκλήρων 22 μηνών μόνον γρ)40, και δι' εν έτος από 1ης 7βρίου 72 μέχρι 31 Αυγούστου 73, γρόσια)40, και κατά τον προϋπολογισμόν της χρήσεως του ετέρου έτους μέχρι 31 Αυγούστου τ. ε. έμελλεν εισπράξαι γρό σια)40, ώστε aι των εκμισθώσεων εισπράξεις από 1ης Νοεμβρίου 1870 μέχρι 1ης 7βρίου τ. ε. ανέρχονται εις γρ 58000 όπως καταγίνονται να εξαπατήσωσι την μητέρα Μας Εκκλησίαν, και ότι κατά τον την 2 Οκτωβρίου 1870 υπό τον Πανοσιολο γιωτάτου Πατριαρχικού Εξάρχου Γρηγορίου Φωτεινού συντα χθέντα ισολογισμού της Μονής του Βώσακος, τα χρέη αυτής ανήρ χοντο εις γρ 21532 - και αφού έκτοτε μέχρι της 1ης 7βρίου τ. ε., επληρώθησαν τόκοι, συνδρομαί σχολείων κατά το υπό στοιχείον Γ' εν αντιγράφω συνημμένον έγγραφον γρ 3000 κατ' έτος, διάφορα ψιλοέξοδα ετήσια, και γρ 4250, δι αγοράν κτημάτων προς όφελος της Μονής, μεθ' όλα ταύτα το χρέος αυτής κατά την Ιην 7βρίου 73 κατήλθεν οριστικώς εις γρ 18914, και κατά τον προϋπολογισμόν της μέχρι του έτους Ιης 7βρίου χρήσεως έμελλεν κατελθείν εις γρό σια ως έγγιστα 10471 και 20)40 και ουχί εις το εις όπερ η Οσιότης των αναβιβάζουσι τούτο, ποσόν των γροσίων 40000.

Όσον αφορά δε την Ιεράν Μονήν της Χαλέπας, επισυνάπτομεν εν αντιγράφω περί μεν της διαχειρίσεως ημών τον υπό στοιχείον Δ' περί δε της Συνοδίας τον υπό στοιχείον E', εξ ων επίσης πασί δηλον γίνεται ότι, από της συντάξεως του Κανονισμού η Δημογεροντία εισέπραξεν από εκμισθώσεις Μετοχίων εις διάστημα είκοσι δύο μηνών, ήτοι μέχρι 1ης 7βρίου 72 γρ)40 και δια το μέχρι 1ης 7βρίου 73 έτος γρ)40, κατά δε τον προϋπολο γισμόν δια την χρήσιν του ετέρου έτους, μέχρι 1ης 7βρίου τ. ε., έμελλεν εισπράξει γρόσια) 40, ώστε η των εκμισθώσεων είσπραξις από 1ης Νοεμβρίου !870 μέχρι Ιης 7βρίου τ. ε. ανέρχε ται εις γρόσια 16865 - τό όποίον ενούμενον μετά γρ 27847 - ατινα ή Πανοσιότης του ο ηγούμενος της ιεράς Μονής Άγίου Παντελεήμονος, πρώην επιστάτης της ιεράς Μονής Χαλέπας, είσέπραξεν από ενοικιάσεις των εις Ηράκλειον κείμενων κτημάτων της Μονής, ανέρχονται εις το πόσον των γρ)40 εκ πωλήσεων και εκμισθώσεων και ουχί εκ γρ 40000 εκ μόνον εκμισθώσεων, όπως η Οσιότης των υποβάλλουσι προς την Ύμ. Παναγιότητα, καί ότι, κατά τόν τήν Ιην Δεκεμβρίου 1870 σννταχθέντα ισολογ σμόν της ιεράς Μονής Χαλέπας τα χρέη αυτής ανήρχοντο εις γρόσια)40 και ουχί 43000, αφού δε εκτοτε μέχρι 1 7βρίου τ. ε. επληρώθησαν οι τόκοι του χρέους τούτον, αί των Σχολείων συνδρομαί, ως ορίζει το εν αντιγράφω συνημμένον υπό στοιχείον ΣΤ' εγγραφον, τά διάφορα ψιλά έτήσια έξοδα, καί aι των Μοναστηριακών κτημάτων επισκευαί, κατόπιν των αναγκαίων τούτων δαπανών, το χρέος αυτής κατά την 1ην 7βρίου τ. ε. ανήρχετο εις το ποσόν των γρ)40, και μετά των ων η Συνοδία προς συντήρησίν της εσχημάτισεν δανείων εκ γρ)40, το όλον της Μονής χρέος ανήρχετο εις γρ)40 και ουχί εις το εις όπερ ή Οσιότης των αναβιβάζουσι τούτο υπέρογκον ποσόν των γροσίων 60000.

Βλέποντες δε Παναγιώτατε ότι τα χρέη της Μονής ταύτης κατά την σημερινήν αυτής διοίκησιν, δεν ήτο δυνατόν να καλυφθώσιν εκ των προσόδων αυτής, και επιθυμούντες την απόσβεσιν τούτων δι' άλλον τρόπον, ή δι' εκποιήσεως ακινήτων κτημάτων, ην η Μήτηρ ημών Αγία και Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία επέτρεψεν ημίν δια της υπ' αρ και χρονολογίαν 3 Απριλίου 1872 Σεβασμίας αύτω επιστολής, εκ συμφώνου μετά του Οσιότατου Επιστάτου αυτής κυρ Μελχισεδέκ προέβημεν προ 4 μηνών εις την επί οκταετίαν εκμίσθωσιν των κτημάτων αυτής, εις το πέρας της οποίας η Ιερά Μονή ελευθερωθήσεται των χρεών της, αφού μάλιστα παραδώσαμεν τοις πατράσιν ικανόν προς συντήρησιv μέρος περιοχής, ως δηλοί τό εν αντιγράφω και υπό στοιχείον Ζ' συνημμένον έγγραφον.

Από της εκτραγωδήσεως της ελεεινής δήθεν καταστάσεως της Μονής, μεταβαίνουσιν η Οσιότης των εις την των ιδίων δήθεν δει νοπαθημάτων, ότι εκ της προσόδου της μικράς περιοχής μη ποριζόμενοι τα προς διατροφήν και ιματισμόν απολύτως αναγκαία, το πλείστον του χρόνου άγρια εσθίουσι χόρτα, κόπτουσι και πωλούσι ξύλα εις τας πόλεις και κατασκευάζουσιν άνθρακας, και ότι πάλιν εις τας της ιδίας αυτών συντηρήσεως μη εξαρκώντες ανάγκας, καταφεύγουσιν εις δάνεια τη αδεία ημών. Tη αληθεία, Παναγιότατε, δια των τοιούτων προς την Μητέρα Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν καταγγελιών των Οσιωτάτων πατέρων, εις ου σμικράν περιαγόμεθα απορίαν, άτε δη αναλογιζόμενοι ότι εις μεν την τον Βώσακος Μονήν ασκώνται ουχί πλείονες των εξ πατέρων, εις δε την της Χαλέπας μόνον τρεις, οίτινες καίτοι τας προσόδους απεράντου και γονίμου περιοχής νέμονται, τοσαύτας μελίσσας, πρόβατα και άλλα ζώα, ως φαίνονται εις το. υπό στοιχείον Γ' καί ΣΤ' έγγραφα, καίτοι δαπανώντες ικανόν κατ' έτος ποσόν χρημάτων, προς πολυτελή όντως ειπείν διατροφήν καί ενδυμασίαν αυτών, ως κατάδηλον γίνεται εκ των συνημμένων εν αντιγράφω υπό στοιχείον Β' και Ε' λογαριασμών της περιοχής και ολίγιστα δαπανώντων προς την καλλιέργειαν, ένεκεν της προς ταύτην ολιγωρίας αυτών, καίτοι διατηρώσιν υπηρέτας προς ιδίαν ανάπαυσιν, και ιδίως η της Ιεράς Μονής του Βώσακος Συνοδία ήτις εκτός των της περιοχής προσόδων, εξεποίησαν εν δάσος εκ προαιωνίων δένδρων, προς εκκοπήν ξύλων και έλαβον (. ) γρόσια)40, ως φαίνεται εις τον υπό στοιχείον Β' συνημμένον εν αντιγράφω λογαριασμόν της περιοχής τον 73, κατέσχον αυθαιρέ τως κατά τό 1872 χρήματα, άπερ κατά τον Κανονισμόν ήσαν προω ρισμένα εις την απόσβεσιν των της Μονής χρεών ήτοι γρ 6570, και ισάριθμον ποσόν εξ ελαιολάδου, ως εξάγεται εκ τον υπό στοιχείον Β' συνημμένου εν αντιγράφω λογαριασμού, και δη και κατέφυγον εις δάνεια, εν τούτοις όμως τολμώσιν η Οσιότης των να υποβάλουσι τη Υμετέρα Παναγιότητι ότι εσθίουσιν άγρια χόρτα, ότι διάγουσι βίον τεταλαιπωρημενον και εξευτελιστικόν, και ότι κατασκευάζουσιν άνθρακας, ενώ αν ποτέ τοιούτοι κατασκευασθώσιν, γίνονται υπό των υπηρετών της Μονής, εκ των ων οι ξυλοκόποι εγκαταλείπουσι τη Μονή αφθόνων μικρών καυσοξύλων.

Κατόπιν των όσων ελάβομεν την τιμήν να υποβάλωμεν προς την Υμετέραν Παναγιότητα και την περί Αυτήν Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον, προς αναίρεσιν των καθ' ημών καταγγελιών των Οσιωτάτων πατέρων, θερμοπαρακαλούμεν ευσεβάστως Αυτήν, ίνα επιτρέψη ημίν ίνα Tη υποβάλωμεν ότι μετά ψυχικού άλγους είδομεν, ότι μονομερώς ακούσασα, κατ' ερήμην αποφαίνεται κατηγορηματικώς καθ' ημών, ότι ηνέχθημεν εν ασυγγνώστω απαθεία, ίνα μήτι χείρον είπη, όπως οι ενασκούμενοι πατέρες διάγωσι τοιούτον τεταλαιπωρημενον και εξευτελιστικόν βίov, εις την περίναιαν δε ευθυδικίαν και αμερόληπτον Αυτής κρίσιν πεπειθότες, παρηγορούμεθα ελπίζοντες ότι το αληθές και βάσιμον της παρούσης εκθέσεως ημών εκτιμώσα, ου μόνον θέλει επιτιμήσει τοις πα ραπονουμένοις πατράσι, δια το μη αληθές και ανυπόστατον των καταγγελιών αυτών, αλλά θέλει ενισχύσει την εν Κρήτη Μοναστηριακήν τάξιν, δια πατρικής Αυτής πράξεως, ίνα μη τον λοιπού οι Οσιότατοι πατέρες παρεμβάλωσι προσκόμματα εις την εφαρμογήν του Μοναστηριακού Κανονισμού, την παραβίασιν του οποίου, δια των ων μετέρχονται μέσων, σταθερώς και ακλονήτως εσμέν διατεθειμένοι να μην επιτρέψωμεν τη Οσιότητι των, καθόσον αύτη ου μόνον προς υλικήν των ιερών Μονών ζημίαν τείνει εκ προμελέτης, αλλά και παρέχει αυτοίς τα μέσα του διάγειν βίον αχαλίνωτον, ον και προ τον Κανονισμού διάγοντες, όπως μακρά πείρα απέδειξεν, πόρρω απείχον του να δύνανται να λογισθώσιν βαδίζοντες κατά το πνεύμα τον κατά την θείαν παραγγελίαν αληθινού μοναχικού βίου.
Περαίνοντες την παρούσαν, Παναγιότατε, και Αγία και Ιερά Σύνοδος, ενδομύχως λυπούμεθα, αναγκαζόμενοι να ομολογήσω μεν ότι, καίτοι η κατά τον Κανονισμόν Μοναστηριακή υπηρεσία ήτο πρωτοφανής ως προς τας Δημογεροντίας, και ο κατ' αυτόν προς τους οσιωτάτους πατέρας επιβαλλόμενος βίος κάπως ασυνήθης και ήκιστα ελαφρός, απέναντι τον ούπερ πρότερον διήγον. μολαταύτα και η Οσιότης των και ημείς, τό εφ' ημίν πάντες από κοινού παντί σθένει επιδιώκομεν τήν όσον ενείν πιστοτέραν εκτέ-λεσιν των διατάξεων του Κανονισμού τούτον, καθό την υλικήν καί ηθικήν ωφέλειαν αυτού ορώντες, καί βαίνομαι αγογγύστως εις την εφαρμογήν αυτού, προπαρασκευάζοντες ούτω μέλλον ευχάριστον και ωφέλιμον προς το συμφέρον των Ιερών Μονών καί της πατρίδος, καί προς βίον άνετον καί αρμόζοντα προς τό Μοναχικόν σχήμα. Δυστυχώς όμως μετά την άφιξιν τον τελευταίου εις Κρήτην Πατριαρχικού Εξάρχου. Σεβασμιωτάτου Αγίου Κώου, ου μόνον προσκόμματα ήρχισαν να παρεμβάλωνται υπό των Οσιωτάτων πατέρων εις την εφαρμογήν του Κανονισμού, αλλά και γογγυσμοί ν' απευθύνονται προς την Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν, κατ' αυτής της υπάρξεως τον Κανονισμού, διότι αγνοούμεν πόθεν ορμωμένη ή Σεβασμιότης Του, ου μόνον μομφάς εξέφρασεν ενώπιον ημών κατ' αυτού, καί προείπεν ημίν ότι, άμα εις την Βασιλεύουσαν αφιχθείσα, θέλει ποιήσει ένθα δει τα προς καταστροφήν των απαιτούμενα βήματα., αλλά καί αυτούς τους Οσιωτάτους ηγουμένους, όπως ή Οσιότης των διακηρύττουσι, τους μεν παρεκίνησεν, τους δε προσεπάθησε να πειθαναγκάση όπως υποβάλωσι παράπονα προς την Υμετέραν Παναγιότητα καί τήν περί Αυτήν Αγίαν καί Ιεράν Σύνοδον κατά τον Κανονισμού, υποσχόμενη τήν ως εκ της θέσεώς της συνδρομήν διά τήν ακύρω σίν του, καί τήν Οσιότητά του δε τον Επιστάτην των Ιερών Μονών Χαλέπας και Βώσακος Κυρ Μελχισεδέκ, προς τό βήμα τούτο παροτρύνουσα, υπηγόρευσεν τη Οσιότητί του, ως αυτή αύτη εδήλωσεν ημίν, ην διηύθυνε προς τήν Υμ. Παναγιότητα αναφοράν.

Της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος καί της περί Αυτήν Αγίας και Ιεράς Συνόδου τέκνα ευπειθή.

Εν Ρεθύμνη Κρήτης την 11 9βρίου 1874

Οι Δημογέροντες

Εμμ. N. Πορτάλιος
Λεωνίδας Π. Ματθαιουδάκης
Στυλιανός Βαρδάκης
Στυλιανός Περισάκης
Ο της Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Αρκαδίου Ηγούμενος Νεόφυτος
Ο της Ιεράς Μονής Αρσανίου Επιστάτης Μελέτιος Ιερομόναχος
Ο της Ιεράς Μονής Χαλεβή Επιστάτης Μελέτιος Ιερομόναχος
Προσυπογραφθείσης της παρούσης υπό των ανωτέρω Πανοσιωτάτων, η Οσιότης του ο των Ιερών Μονών Βώσακος καί Χαλέπας επιστάτης, αναγνούς καί επιβεβαιώσας το περιεχόμενον αυτής και επαναλαβών ότι η Σεβασμιότης Του ο Άγιος Κώου, ου μόνον παρεκίνησεν την Οσιότητά του εις το καταγγείλαι την Δημογεροντίαν ενώπιον της Υμετέρας Παναγιότητος αλλά και υπηγόρευσεν την αναφοράν του, δεν υπέγραψεν, προφασιζόμενος ότι δεν τολμά υπογράψαι πράξιν ελέγχουσαν την Θειότητά του ψευδομένην, καθό δηλώσασαν άγνοιαν επί (......) ους υπέγραψαν.
Ρεθύμνη Νοεμβρίου

Οι Δημογέροντες
Από το "Αρχείο Δημογεροντίας Ηρακλείου" της Βικελαίας Βιβλιοθήκης
και "Τα Μοναστήρια της Κρήτης" του Νίκου Ψιλλάκη